41. Mobiele Telefoons

Alfred in Chili

Chili is net als Nederland helemaal verslingerd aan de mobiele telefoon. Er zijn wel wat verschillen met Nederland: hier bellen en appen ze (nog) meer, ook in het verkeer. Het leven in Chili is wat socialer dan in Nederland: zoals we elkaar hier "live" heeeel veeeel treffen, wordt er ook heeeel veeeel gebeld. Het afstemmen van een zondagse lunch gebeurt bijvoorbeeld meestal in ongeveer 7 lange telefoongesprekken. Mijn schoonfamilie is nog steeds verbaasd over mijn "tiensecondengesprekken" met andere Nederlanders: "Hoi, waar spreken we af, ok, hoe laat, prima, tot dan!". Natuurlijk bel je hier ook even als je op pad gaat, als je er bent en als je weer thuis bent. Veel Chilenen gebruiken daarbij standaard speaker-functie van de telefoon, zodat iedereen meteen mee kan luisteren. Dat zie je ook terug op Whatsapp: veel groepsgesprekken, heeeel veeeel berichten. Als je je telefoon een paar uur niet in handen hebt gehad, ben je zomaar 60 berichten verder. Je komt vooral om in de emoticons, 20 in een bericht is helemaal niet gek. En tja, als je dan achterloopt, dan gebruik je gewoon de voice message functie en kwebbel je in 2 minuten je mening over de voorgaande berichten nog even bij elkaar. Lastig, want je bent er pas na 2 minuten achter dat je het bericht eigenlijk over had kunnen slaan. Bellen en appen achter het stuur is hier natuurlijk ook verboden. De handhaving is echter vrij matig en ook de sociale norm bestaat nog niet echt. Ik zie per dag tenminste 10 personen achter het stuur met hun telefoon in de hand. Levensgevaarlijk natuurlijk, regelmatig zie je auto's tussen twee rijbanen hangen of uitgebreid slingeren. Maar het hangt ook samen met een andere sociale norm: er wordt hier namelijk praktisch altijd opgenomen. Als ik een serieus gesprek met iemand heb, dan druk ik een telefoontje weg. Maar hier kun je een lang gesprek gerust in 4 etappes doen, omdat er tussendoor drie keer telefoon is. Ik gebruik hier ook de nodige apps, die ik in Nederland niet gebruikte. Allereerst Waze, de telefoonversie van de TomTom. Die is hier broodnodig, want vanwege de drukte in Santiago, zelfs met veranderende verkeersrichtingen in straten tijdens de dag, rijd je eigenlijk altijd met navigatie aan. Opmerkelijk genoeg werkt Waze met gebruikersinput, de app vraagt dus constant of er een file is, of er inderdaad een auto met pech staat... weer een reden achter het stuur aan je telefoon te zitten dus. We gebruiken hier meer apps voor vervoer: bijvoorbeeld de Bus Checker, die laat zien wanneer de bus komt. De meeste bussen rijden hier namelijk niet op een tijdschema, je gaat naar de halte en je hoopt dat de bus snel komt. Daarnaast heb je de "Aire Santiago"-app, die informatie geeft over de smog-situatie. Belangrijk, want als er veel smog is mogen auto's met bepaalde kentekens de weg niet op. Ook hebben we met Easy Taxi en Safer Taxi maar liefst twee legale alternatieven voor Uber. Voor het bestellen van eten hebben we maar liefst vier opties: Uber Eats, Rappi, PedidosYa en Glovo. Via hen kun je eten, drank, boodschappen, eigenlijk werkelijk alles thuis laten bezorgen. En omdat deze vier allemaal heftig op zoek zijn naar marktaandeel vliegen de aanbiedingen je om de oren. Twee donuts voor 40 eurocent inclusief bezorging, twee voor de prijs van één op alle menu's, etc. etc.. Je kunt er bijna niet meer tegen koken. Op de radio bij "De Wereld van BNNVARA" mocht ik er meer over vertellen.