Sonnet 103: Alack, What Poverty My Muse Brings Forth

SONNETCAST – William Shakespeare's Sonnets Recited, Revealed, Relived

Το περιεχόμενο παρέχεται από το Sebastian Michael. Όλο το περιεχόμενο podcast, συμπεριλαμβανομένων των επεισοδίων, των γραφικών και των περιγραφών podcast, μεταφορτώνεται και παρέχεται απευθείας από τον Sebastian Michael ή τον συνεργάτη της πλατφόρμας podcast. Εάν πιστεύετε ότι κάποιος χρησιμοποιεί το έργο σας που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα χωρίς την άδειά σας, μπορείτε να ακολουθήσετε τη διαδικασία που περιγράφεται εδώ https://el.player.fm/legal.

1M ago 24:01

M4A•Αρχική οθόνη επεισοδίου

Sonnet 103 is the fourth and last in this group of four sonnets with which William Shakespeare seeks to excuse himself for not writing more poetry to, for, or about his young lover lately.

Like the first two in the group, Sonnets 100 & 101 – which are so closely linked that we may treat them as a pair – this sonnet also references the poet's Muse, but unlike these two it does not address itself to the Muse, but speaks about her, or rather the paucity of the output she facilitates the production of in view of the abundant wealth of qualities possessed by the the object of which she is supposed to help the poet speak, namely, the young man.

118 επεισόδια

#Books #Arts #Sebastian Michael