Στίχοι 15-23 Απορρόφηση και στοχασμός

Patajali Yoga Sutras στα Ελληνικά

Στις επόμενες σούτρας ο Πατάντζαλι μιλάει για την απορρόφηση. Αν και η απορρόφηση είναι το τελευταίο στάδιο, γίνεται μια εκτενής αναφορά ήδη από το πρώτο κεφάλαιο. Αυτό συμβαίνει γιατί τον καιρό που έχουν γραφτεί οι αφορισμοί, υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήθελαν να επανενσαρκωθούν. Δεν ήθελαν να πεθάνουν αλλά ήθελαν, εθελοντικά, να φύγουν από το σώμα τους και να μην ξανάρθουν. Η απορρόφηση όμως δεν σημαίνει μόνο να φεύγεις από το σώμα και να μην ξανάρχεσαι στη ζωή. Αυτό όπως είπαμε, είναι το τελικό στάδιο απορρόφησης. Απορρόφηση επίσης σημαίνει να ζεις με τη συνειδητοποίηση του Εαυτού (Γνώθι σαυτόν).

Στις μέρες μας όμως, που όλοι έχουμε μάθει να είμαστε πλήρως ταυτισμένοι με το εγώ, η απορρόφηση είναι κάτι τρομακτικό. Γι αυτό και δημιουργήθηκε η ιδέα του παραδείσου. Ο παράδεισος είναι μια καμουφλαρισμένη ιδέα της απορρόφησης. Μια ιδέα που το εγώ μπορεί να αντέξει.
Στην περίπτωση που ίσως ενδιαφερόμαστε να απορροφηθούμε από την πηγή, η κοινωνία, ακόμα και η ίδια η θρησκεία, δεν μας βοηθάνε.
Όταν ο Χριστός λέει: «θα καθίσετε στα δεξιά του Πατρός» μιλάει για την απορρόφηση. Η βασιλεία των ουρανών αυτό είναι. Η λέξη βασιλεία σημαίνει τελειοποίηση, εννοώντας πως η ψυχή θα έχει πια ολοκληρωθεί και θα αξίζει ψηλότερα επίπεδα. Με την απορρόφηση της από την πηγή της, η ψυχή γυρίζει στο σπίτι της.
Την απορρόφηση την θεωρούμε τρομακτική γιατί το εγώ μας έχει πείσει ότι είμαστε το σώμα μας, οι σκέψεις μας, οι σχέσεις μας, το επάγγελμα μας, το υλικά αγαθά που κατέχουμε. Ταυτιζόμαστε με κάτι που δεν είμαστε, γιατί έχουμε ταυτιστεί με τα πολύ χονδροειδή επίπεδα.

Πως θα θέλω να απορροφηθώ αφού δεν αναγνωρίζω την Πηγή σαν το σπίτι μου;;

Ένα άλλος λόγος που δεν πρέπει να θεωρούμε την απορρόφηση κάτι τρομακτικό είναι γιατί ο δρόμος προς την απορρόφηση μας βοηθάει να απολαμβάνουμε την ζωή αφού αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε τον εαυτό μας. Έχουμε αναλαμπές: δηλαδή συνειδητοποιούμε τον Εαυτό στιγμιαία και μετά επιστρέφουμε στο εγώ. Αυτές οι αναλαμπές θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε ότι η ζωή είναι ωραία, ότι όλα μπορούμε να τα απολαύσουμε ακόμα και αυτά που μας δυσανασχετούν όπως θλίψη και τα προβλήματα. Η δύναμη που φέρνει η συνειδητοποίηση του Εαυτού κάνει ακόμα και τα προβλήματα και τις συγκρούσεις ,απόλαυση! Απλά γιατί ξέρουμε πια ότι δεν μας ορίζουν!

Ο τρίτος λόγος που δεν πρέπει να θεωρείται η απορρόφηση τρομακτική, είναι πως με το γνώθι σαυτόν απομακρύνεται ο φόβος για το θάνατο. Στην Ινδία υπάρχει η λέξη «πέθανε» και η έκφραση «έφυγε από το σώμα του».

Η απορρόφηση είναι η λεγόμενη Κοίμηση, το «δεξιά του Πατρός», η βασιλεία των ουρανών αλλά και η απόλαυση των μικρών πραγμάτων. Κανείς δε μας διδάσκει πώς να απολαύσουμε την ζωή όπως είναι, όλοι επικεντρώνονται στο πως να φτιάξεις την ζωή σου όπως την θέλεις! Γιατί; Γιατί δεν έχουμε μάθει να απολαμβάνουμε τις μικρές χαρές. Τη στιγμή που παίρνουμε αυτό που επιθυμούμε, το Εγώ ζητάει κάτι άλλο. Η ταύτιση με τον Εαυτό, το γνώθι σαυτόν, μας βοηθάει να απολαύσουμε την ζωή όπως είναι.

Τι γίνεται όμως με τις επιθυμίες;
Υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο που θα ανησυχούμε για τις επιθυμίες μας, εκείνα που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας αλλά και εκείνα που δεν θέλουμε να έχουμε. Όμως σιγά-σιγά αυτό το μεταβατικό στάδιο θα τελειώσει και μετά θα υπάρχει ηρεμία. Θα σταματήσουν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση και αυτό σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμό. Με αυτό θα δημιουργηθούν καινούργιοι προγραμματισμοί και θα διαγραφούν οι παλιοί.

1.15 Η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει μέχρι το σημείο να μην επιθυμούμε τίποτα, ούτε καν την ελευθερία.

Η σημαντική εργασία γίνεται όταν η μη-προσκόλληση φτάσει στο σημείο να μην επιθυμούμε τίποτα πια, ούτε ελευθερία. Η διαδικασία της προσπάθειας / μη προσπάθειας βοηθάει στην απόσπαση από το αποτέλεσμα. Η μεγαλύτερη φιλοδοξία του ανθρώπου είναι να βρει τον Εαυτό, όταν αυτό όμως εμπεριέχει το αίσθημα της αγωνίας τότε γίνεται βάσανο.

1.16 Και πέρα από αυτό: αποστασιοποίηση που θα οδηγήσει την καθαρή συνειδητότητα μακριά από τις τρεις ποιότητες. Αυτή είναι η φύση του Πουρούσα (Πηγή).

Καθώς οδεύουμε σε αυτό, χάνεται η προσκόλληση και η μη προσκόλληση φέρνει την καθαρή συνειδητότητα μακριά από τις 3 ποιότητες (ιδιοσυγκρασίες) που είναι το ενεργητικό, το παθητικό και το ισορροπημένο (rajasic, tamasic, sattvic)
Ο Πατάντζαλι λέει πως η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει σε ένα τόσο ψηλό σημείο που η ιδιοσυγκρασία μας γίνεται ουδέτερη, δηλαδή ελευθερωνόμαστε από αυτήν. Η τελευταία προσκόλληση που θα φύγει είναι για ελευθερία και αυτό φέρνει στην συνέχεια ελευθερία από την ιδιοσυγκρασία μας και η ελευθερία από την ιδιοσυγκρασία μας είναι η πιο καθαρή απορρόφηση γιατί τότε μπορούμε να επιλέξουμε από τί/ποιόν θα απορροφηθούμε.

1.17 Έτσι ώστε να απορροφήθουμε εντελώς από Αυτό (Πουρούσα) μέσα από τέσσερα στάδια: 1. Σώμα 2. Πράνα 3. Νους 4. Εγώ

Τα τέσσερα στάδια απορρόφησης αναφέρονται αργότερα πιο αναλυτικά, και εδώ ο Πατάτζαλι περιγράφει πιο άμεσα και απλά:
1. Μπορούμε να απορροφηθούμε σωματικά, όπως λέμε μερικές φορές «έχασα την αίσθηση του σώματός μου».
2. Συναισθηματικά, όπως μερικές φορές αισθανόμαστε ένα ευχάριστο κενό μέσα μας, μια «εκστατική ουδετερότητα».
3. Νοητικά, όπως μερικές φορές που δεν υπάρχουν σκέψεις.

Στην ουσία όταν χάνεις την αίσθηση ενός από τα τρία κατώτερα σώματα, είναι αναλαμπές απορρόφησης. Σε αυτά τα ήδη απορρόφησης όμως, το εγώ είναι ακόμα εκεί και παρακολουθεί.

4. Η καλύτερη απορρόφηση είναι όταν χάνεις την αίσθηση του εγώ γιατί ενώνεσαι με τον Εαυτό. Η ένωση με τον Eαυτό δεν σημαίνει ότι φεύγεις. Κανείς δεν φεύγει αν δεν θέλει. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε μέχρι εκεί. Απορρόφηση μπορεί να είναι μέχρι το σημείο να συνειδητοποιήσουμε τον Εαυτό. Μετά την συνειδητοποίηση επιλέγεις αν θες να μείνεις ή να φεύγεις.

Η αντικατάσταση του εγώ με τη συνειδητοποίηση του Εαυτού είναι το 4ο σημείο απορρόφησης. Μόλις χάσεις το εγώ σου τότε είσαι ελεύθερος να απολαύσεις τη ζωή.

Πως καταλαβαίνουμε ότι χάνουμε το εγώ;
· Υπάρχει μια υπερβολική ουδετερότητα, ένα αίσθημα ενότητας με όλους και όλα.
· Υπάρχει το αίσθημα ολοκλήρωσης, ότι έχεις ότι χρειάζεσαι.
· Νιώθεις ότι είσαι εδώ, στο τώρα.

Ο Swami Gitananda έλεγε πως όλοι έχουν βιώσει το χάσιμο του εγώ τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους και ενθαρρύνει να θυμηθούμε αυτή την φορά, να την ξαναφέρουμε στο μυαλό μας και να καλλιεργήσουμε το αίσθημα αυτό.

Στοχασμός:
Αυτό προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε στο «ιδανικό μέρος». Θυμηθείτε λοιπόν μια «ιδανική στιγμή», μια στιγμή που όλα ήταν στη σωστή θέση: ήσασταν στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή, με τα ιδανικά άτομα, κάνοντας κάτι ιδανικό. Δημιουργήστε και ένα ιδανικό μέρος και μείνετε να απολαύσετε τη στιγμή αυτή χωρίς προσδοκίες και στόχους.

1.18 Και πέρα από αυτό: φτάνουμε στο ύστατο στάδιο: όλοι οι προγραμματισμοί -ακόμα και οι παλιοί θα επιστρέψουν στην πηγή τους, και η συνειδητότητα θα απορροφηθεί από την Πηγή.

Όταν πετυχαίνουμε κάποια από αυτά τα είδη απορρόφησης , είτε σωματικά, είτε νοητικά, είτε συναισθηματικά, είτε του εγώ, αρχίζει η διαδικασία διαγραφής των προγραμματισμών. Τι γίνεται όταν διαγραφούν οι προγραμματισμοί;
Οι προγραμματισμοί είναι εκείνο που μας εμποδίζει να συνειδητοποιήσουμε τον Εαυτό. Όταν πετύχουμε οποιοδήποτε είδος απορρόφησης αρχίζουν να διαγράφονται αρχικά σκέψεις μετά συνήθειες και μετά προγραμματισμοί. Δημιουργείται κάψιμο που μερικοί μπορούν να το νιώσουν σαν ζέστη, σαν κρύο, σαν φως ή σαν ηλεκτρισμό.
Οι προγραμματισμοί παραδίδονται στη πηγή τους και καίγονται και αφού καούν και παραμείνουμε μόνιμα με τον Εαυτό, τότε σταδιακά και όποτε το θελήσουμε, απορροφούμαστε από την Πηγή (καθόμαστε στα δεξιά του Πατρός…)

1.19 Για κάποιους που έχουν λίγα να παραδώσουν, πετυχαίνουν απορρόφηση πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.

Αυτοί είναι οι Άγιοι που γεννιούνται φωτισμένοι ή φωτίζονται πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.

Σημ. Όλα αυτά ακούγονται επιστημονική φαντασία στις μέρες μας, (να μιλάμε για απορρόφηση και Αγίους…!) αλλά παρακαλώ συνειδητοποιείστε πως ζούμε την εποχή του υλισμού και της αλλοτρίωσης …

1.20 Άλλοι ακολουθούν πέντε τρόπους για να φτάσουν στην απορρόφηση: 1. Πίστη 2. Ηρωικό πνεύμα/θέληση 3. Εμπειρία/μνήμη 4. Δυνατότητα απορρόφησης/άφεσης 5. Έμπνευση από εκείνους που έχουν φτάσει στην πηγή.

Πέντε τρόποι για να φτάσουμε στην απορρόφηση:
1. Πίστη. Να πιστεύεις κάπου ακράδαντα (στο Θεό, στη Παναγία, σε Αγίους, στο δάσκαλό σου ή στον Εαυτό). Πίστη ότι αυτός είναι το δρόμος και αυτό πρέπει να κάνεις και να μην υπάρχει αμφιταλάντευση.
2. Ηρωικό πνεύμα. Ο ήρωας τι ιδιότητες έχει; Δεν φοβάται πριν κάνει κάτι τρομακτικό, φοβάται μετά που το κάνει! Και τι είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε σαν άνθρωποι; Να αντιμετωπίσουμε την ψευδαίσθηση του εγώ και να δούμε τον Εαυτό. Γιατί για το εγώ αυτό σημαίνει θάνατος!
3. Εμπειρία/μνήμη. Είναι η εμπειρία που αποκτήσαμε σε αυτή τη ζωή ή σε προηγούμενες. Με τη βοήθεια του διαλογισμού μπορούμε σιγά-σιγά να αρχίσουμε να ενωνόμαστε με προηγούμενες εμπειρίες. Κάποιες φορές κάνουμε κάτι που ξυπνάει μνήμες από προηγούμενες εμπειρίες και είναι ένας τρόπος να πετύχεις απορρόφηση. Προσοχή όμως: τις προηγούμενες ζωές πρέπει να τις βιώσουμε οι ίδιοι και όχι να μας τις πουν διάφορα διάμεσα.
4. Δυνατότητα άφεσης. Αυτό που μας κρατάει στις ψευδαισθήσεις μας είναι η αδυναμία, ο φόβος να αφεθούμε στο απέραντο.
5. Έμπνευση από αυτούς που έχουν φτάσει στην Πηγή. Το ένα κερί ανάβει το άλλο κερί…

1.21 Εκείνοι που εργάζονται συστηματικά φτάνουν πιο γρήγορα στην απορρόφηση.

Διαλέγουμε ένα από τους πέντε τρόπους ή μπορούμε να κάνουμε συνδυασμό αλλά θα πρέπει ένας τρόπος να κυριαρχεί. Όσο περιορίζουμε τους δρόμους τόσο πιο γρήγορα φτάνουμε.

1.22. Όσο πιο έντονη η πειθαρχία, τόσο πιο γρήγορη η απορρόφηση.

Η συστηματική εργασία και η έντονη πειθαρχία φέρνει πιο γρήγορα την απορρόφηση. Ο Μούτζι είπε «Η ελευθερία είναι δωρεάν … αλλά δεν είναι φτηνή.»

1.23. Για εκείνους που έχουν πίστη και μπορούν να παραδοθούν στην Πηγή, η απορρόφηση είναι άμεση.

Ο Πατάντζαλι λέει εδώ ότι ο συνδυασμός πίστης και άφεσης σε φτάνει αμέσως στην απορρόφηση. Πως μπορείς να απορροφηθείς αν δεν πιστέψεις σε κάτι ανώτερο; Δεν μπορείς να πάς παραπάνω αν πιστεύεις πως αυτό που είσαι είναι το ανώτερο.
Μπορείς να πιστέψεις σε κάτι ανώτερο ή στην ύπαρξη του Εαυτού. Το πιο εύκολο είναι να πιστέψεις στον Εαυτό που μπορείς να βιώσεις και μόλις συνειδητοποιήσεις τον Εαυτό, αυτόματα θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι μέρος του Θεού. Γιατί θα νιώσεις πως αυτή η συνειδητοποίηση δεν χωράει στο σώμα σου, δεν χωράει στη γη, είναι κάτι μεγαλύτερο. Ο Εαυτός είναι κομμάτι του Θεού, ομοούσιο.

Στοχασμός :
Ελάτε λοιπόν να βιώσουμε το αθάνατο μέσα μας. Αυτό είναι ο Εαυτός. Το Αθάνατο που απλά παρατηρεί. Χωρίς σχόλια, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς κριτική, χωρίς ονόματα, τίτλους, ιδιότητες. Αν αφαιρέσετε από την επίγνωση σας όλα αυτά, θα μείνει μόνο η καθαρή συνειδητότητα – ο Εαυτός. Αφήστε λοιπόν για λίγο τους στόχους για το μέλλον, τις αναμνήσεις από το παρελθόν, τις έλξεις και αποστροφές σας, τις ιδιότητες σας. Μείνετε χωρίς κανένα σχόλιο. Παρατηρητής και δότης. Δώστε όλη σας την προσοχή , όλη σας την ενέργεια, χωρίς κανένα στόχο.