Στίχοι 1-14 Τα νοητικά κύμματα (chitta vritti)

Patajali Yoga Sutras στα Ελληνικά

Ανάλυση των στίχων (αφορισμών) :

Κάποτε το σώμα θα τελειώσει, τα συναισθήματα θα λήξουν, οι σκέψεις θα φύγουν και θα μείνει μόνο το κάρμα της ψυχής, οι αποθηκευμένες εντυπώσεις/εμπειρίες (samskara/vasana) αλλά και το κομμάτι του Θεού μέσα μας.

Αυτή η ένωση με το κομμάτι του Θεού που είναι μέσα μας, είναι αυτό που ασχολείται η γιόγκα. Γιόγκα στα σανσκριτικά σημαίνει ‘ένωση’.

1.1 Η πρακτική της ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα.

Ο πρώτος στίχος λέει πως η πρακτική ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα. Όταν μιλάμε για αλήθεια, εννοούμε το κομμάτι του Θεού/δημιουργού/πηγής μέσα μας. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ο Πατάντζαλι εννοεί «η πρακτική ένωσης με τον Δημιουργό , αρχίζει τώρα».

Αυτό σημαίνει ότι θα αρχίσουμε να βλέπουμε τη ζωή μέσα από αυτό το κομμάτι και όχι μέσα από το εγώ, το νου, το ένστικτο επιβίωσης και τα υπόλοιπα κατώτερα κομμάτια που ναι μεν είναι χρήσιμα αλλά αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να βρούμε το ανώτερο και να ζούμε μέσα απ’ αυτό.

Δεν είναι αδύνατο, τρελό και δεν προϋποθέτει να ζούμε ασκητικά σε σπηλιά για να το καταφέρουμε. Είναι δυνατό να το κάνουμε αρκεί να ξεκολλήσουμε από τις κοινωνικές και όλες αυτές τις ανάγκες που μας επιβάλει το ένστικτο επιβίωσης.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πεθάνουμε ή θα ζούμε ζητιανεύοντας παρά μόνο πως θα βάζουμε το ένστικτο επιβίωσης δεύτερο σαν προτεραιότητα και όχι πρώτο. Το ίδιο το κομμάτι του Θεού μέσα μας δεν θέλει να πεθάνουμε γιατί μαθαίνει από αυτή την εμπειρία του σώματος αλλά αν ο μόνος στόχος είναι να επιβιώσουμε και να ζήσουμε μόνο με τις αισθήσεις, τότε αυτό το κομμάτι του Θεού μέσα μας απενεργοποιείται.

Αν θέλουμε να το κρατήσουμε απενεργοποιημένο τότε δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με τις σούτρας του Πατάντζαλι. Αν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον να ξυπνήσουμε το ανώτερο κομμάτι μέσα μας, το κομμάτι που δεν βάζει την επιβίωση ή την καλοπέραση πρώτη, αλλά δεύτερη, τότε ας συνεχίζουμε να διαβάζουμε τις σούτρας του Πατάντζαλι.

Η πρακτική, λοιπόν, της ένωσης με την αλήθεια αρχίζει!

1.2 Η Ένωση προϋποθέτει τη σταθεροποίηση των κυμάτων του νου.

Η δεύτερη σούτρα λέει πως η ένωση αυτή προϋποθέτει τη σταθεροποίηση τον κυμάτων του νου. Αυτή είναι πολύ σημαντική σούτρα. Δηλαδή, δεν μπορούμε να έχουμε ένωση με το ανώτερο αν έχουμε τους στροβίλους του νου (chitta vritti).

Τι κάνει μια σκέψη να γίνει νοητικός στρόβιλος;

Για να γίνει μια σκέψη chitta vritti (νοητικός στρόβιλος) πρέπει η σκέψη να είναι επαναλαμβανόμενη ή/και να μεταφερθεί στο υποσυνείδητο. Αν έχω μια φευγαλέα σκέψη, δεν θεωρείται στρόβιλος. Όταν, όμως, μια σκέψη επαναλαμβάνεται γίνεται στρόβιλος και ο στρόβιλος εμποδίζει την επαφή με τον Εαυτό. Γιατί όταν μια σκέψη γίνεται στρόβιλος τότε είναι ανεξάρτητη. Υπάρχει από μόνη της και είτε το έχουμε επίγνωση και τη λέμε συνειδητή σκέψη, ή υπάρχει «ασυναίσθητα» και την ονομάζουμε υποσυνείδητη σκέψη. Προσοχή στις υποσυνείδητες σκέψεις γιατί είναι πιο επικίνδυνες, γιατί είναι ανενόχλητες.

Στο συνειδητό υπάρχει ένα πολύ μικρό ποσοστό σκέψεων. Όλες οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις, μέσω ενός αυτόματου μηχανισμού, μεταφέρονται στο υποσυνείδητο. Για παράδειγμα αυτό συμβαίνει με τις αισθήσεις. Μόλις έρθει μια καινούρια μυρωδιά ή ήχος, μπορούμε να τα βιώσουμε συνειδητά. Όταν όμως είναι συνεχόμενα, λέμε ότι «τα συνηθίζουμε» σαν να μην τα μυρίζουμε ή τα ακούμε πια. Δηλαδή πάνε στο υποσυνείδητο.

1.3 Έτσι αποκαλύπτεται η Αλήθεια και ο Εαυτός.

Δεν μπορούμε μέσα από τη φασαρία των στροβίλων του νου να ακούσουμε τη φωνή της ψυχής. Αυτό συμβαίνει γιατί η ανώτερη τριαδική, ομοούσια μας ύπαρξη (Ψυχή-Εαυτός- Πηγή) απλά υπάρχει και δεν σκέφτεται , ούτε δρα. Για να μπορέσουμε να συντονιστούμε με αυτή μας τη Μορφή λοιπόν, πρέπει να συντονιστούμε με τη μη-δράση. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα κάνουμε τίποτα στη ζωή μας; Απλά θα υπάρχουμε συντονισμένοι με την Πηγή; Φυσικά και όχι. Η εξήγηση σε αυτό υπάρχει πολύ καθαρά στην Γκίτα: δράση χωρίς προσκόλληση. Εξωτερικά οι δράσεις μας είναι ίδιες, αλλά εσωτερικά υπάρχει απάθεια. Μιλάμε για εσωτερική μη δράση και όχι εξωτερική.

1.4 Αλλιώς νομίζουμε πως είμαστε οι στρόβιλοι του νου (chitta vritti)

Όταν, λοιπόν, μια σκέψη γίνει στρόβιλος (chitta vritti) νομίζουμε ότι αυτό είμαστε και ξεχνάμε ότι είμαστε ο Εαυτός.

Όταν λέμε «Γνώθι σαυτόν» δεν εννοούμε μάθε το χαρακτήρα σου, τι σου αρέσει και τι δεν σου αρέσει, τι σχέδια έχεις για το μέλλον κλπ. Αυτά όλα είναι στρόβιλοι. Αυτό που πραγματικά είμαστε είναι το κομμάτι του Θεού μέσα μας (ΑΤΜΑΝ-ΕΑΥΤΟΣ). Γι’ αυτό όταν λέμε «Γνώθι σαυτόν» εννοούμε να αποβάλεις του στροβίλους του νου για να μπορέσεις να δεις τον Εαυτό (το θεϊκό κομμάτι μέσα σου). Αλλιώς νομίζουμε ότι είμαστε τα κύματα του νου.

Χρειάζονται οι σκέψεις, αλλά δεν χρειάζεται να γίνουν στρόβιλοι. Να είναι κύματα που περνάνε και φεύγουν. Προσοχή ακόμη και στους θετικού στροβίλους γιατί και αυτοί μας εμποδίζουν.

Η επανάληψη των θετικών σκέψεων είναι εντάξει αλλά όχι για να βρεις τον Εαυτό. Έχουν σχέση με την επιτυχία στο γήινο επίπεδο.

Μπορούμε να προγραμματίσουμε την καθημερινότητα μας σαν κύμα και όχι σαν στρόβιλο. Θα σκεφτείς τι θα κάνεις αύριο αλλά θα το σκεφτείς και μετά θα το αφήσεις. Να μην κολλάμε με εμμονή στα προβλήματα. Π.χ. κάποιος με πρόσβαλε, δεν θα το κρατάω, γιατί θα γίνει στρόβιλος.

Ο πνευματικός άνθρωπος δεν είναι εκείνος που δεν βλέπει ότι έχει προβλήματα. Πνευματικός είναι ο άνθρωπος που ξεπερνά κάθε σκέψη (θετική ή αρνητική) σύντομα.

Βέβαια θα ανταποκρινόμαστε σε κάτι που έγινε αλλά δεν θα το κρατάμε. Έτσι φαίνεται ο πνευματικός άνθρωπος: δεν του μένουν θέματα, αλλά περνάνε και φεύγουν. Θα αναστατωθούμε, θα στενοχωρηθούμε, θα νευριάσουμε και θα κάνουμε λάθη. Όμως έγινε και περνάει σαν σύννεφο, δεν μένει στο νου. Εξωτερικά όλοι άνθρωποι είμαστε οι ίδιοι, εξελιγμένοι και μη, γι’ αυτό μην ψάχνετε ήρεμους ανθρώπους με τη φωτεινή αύρα…

1.5 Κάποια κύματα είναι επώδυνα και κάποια ευχάριστα.

Νομίζουμε πως είμαστε τα κύματα του νου, νομίζουμε ότι είμαστε οι τακτικές μας σκέψεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Δεν έχει σημασία αν μια σκέψη είναι θετική ή αρνητική, και τα δυο εξακολουθούν να είναι μεταξύ εμάς και του Εαυτού.

Ακόμα και η αναπόληση είναι εμπόδιο: Όταν σκέφτεσαι το παρελθόν μένεις στην ταυτότητα που ήσουν παλιά. Μπορεί το παρελθόν να ήταν καλό αλλά πάλι είναι chitta vritti.

(Κάποιος κάνει ερώτηση)

-Όταν έχεις περάσει από πολύ δύσκολες καταστάσεις που σου έχουν αφήσει τραύματα, πόσο εύκολο είναι να ξεφύγεις από τον στρόβιλο που σου δημιουργούν;

Όσο πιο μεγάλο είναι το τράυμα, και όσο πιο νωρίς έχει γίνει στη ζωή μας, τόσο πιο πολύ χρόνο χρειάζεται για να το ξεπεράσουμε. Αλλά θα το ξεπεράσουμε. Υπάρχουν βέβαια και τραύματα που είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν και χρειάζονται ειδική μεταχείριση. Ο δάσκαλος μου λέει ότι όταν περάσουμε κάτι τέτοιο μόνο ένα πράγμα μπορεί να μας σώσει: η παράδοση στο ανώτερο. Καμιά φορά, δεν υπάρχει άμεσος τρόπος να λύσεις ένα πολύ επώδυνο θέμα. Πρέπει να υπάρχει ένα είδος αφοσίωσης είτε σε δάσκαλο, είτε στο Θεό. Τα μεγάλα τραύματα δεν είναι πια chitta vritti (νοητικοί στρόβιλοι) .Είναι vasana δηλαδή έχουν γίνει πια προγραμματισμοί. Εκεί μόνο η αφοσίωση μπορεί να τα λύσει. Γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός και τα άλλα φωτισμένα πνεύματα στη γη. Για να μπορέσουμε να αφοσιωθούμε σ’ αυτούς και χρησιμοποιώντας το όνομα τους να μπορέσουμε να ελευθερωθούμε από το πόνο. Καμιά φορά αυτά τα παίρνουμε στις επόμενες ζωές μας που ακόμα και τότε χρειαζόμαστε κάποιον να αφοσιωθούμε. Στην Ινδία τέτοια θέματα τα ξεπερνούν πιο εύκολα γιατί υπάρχει πολύ πίστη.

1.6 Τα κύματα (στρόβιλοι) είναι: Γνώση, ψευδαίσθηση, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις.

Ποια είναι η πηγή των στροβίλων του νου; (chittas vritti)

Είναι η γνώση, η ψευδαίσθηση, η φαντασίωση, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις. Όλα τα chitta vritti προέρχονται από αυτά τα πέντε.

Γνώση, είναι κάτι που ξέρω και που μπορεί να είναι «καλό» ή «κακό» και έγινε στρόβιλος. Π.χ. είμαι γιατρός. Η ιδιότητα μου αυτή και η γνώση μου που μου δίνει την ιδιότητα του εμπειρογνώμονα, μπορεί να είναι εμπόδιο σε μένα και στον Εαυτό. Το ‘εγώ ξέρω’ είναι το πιο καταστροφικό μάντρα γιατί αυτή η γνώση μπαίνει ανάμεσα εμάς και τον Εαυτό. Γι’ αυτό όλοι οι δάσκαλοι συστήνουν ταπεινότητα. Όταν ταυτίζεσαι με οποιαδήποτε ιδιότητα δεν μπορείς να ταυτιστείς με τον Εαυτό που δεν έχει καμία ιδιότητα.

Ας απαλλαγούμε από όλες τις ταυτότητες για να μην σπαταλάμε ενέργεια να τις διατηρήσουμε ή να τις διαψεύσουμε.

1.7 Η γνώση είναι εκείνο το νοητικό κύμα που δημιουργείται με : 1. Προσωπική επίγνωση που φέρνουν οι αισθήσεις 2. Ανάλυση που γίνεται με τη λογική 3. Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση.

«Γνώση με τις αισθήσεις». Με τις αισθήσεις βλέπω κάτι και αναγνωρίζω ότι π.χ. είναι σκύλος γιατί τον είδα, τον άκουσα άρα έχω γνώση.

«Ανάλυση που γίνεται με την λογική». Είναι και αυτό γνώση. Π.χ. ακούω το σκύλο και υποθέτω με τη λογική μου ότι εκεί είναι ένας σκύλος. Όπως όταν διαβάζω κάτι και βγάζω ένα συμπέρασμα.

«Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση» : ακούω το σκύλο και κάποιος άλλος με ενημερώνει ότι αυτό που ακούω είναι σκύλος. Κάποιος μας λέει κάτι και το υιοθετούμε αυτόματα γιατί μας το είπε κάποιος ειδικός στο θέμα.

Είναι πολύ δύσκολο να έχω τη γνώση αλλά να μη με καθορίζει. Για να μην γίνει η γνώση chitta vritti πρέπει να αφομοιωθεί. Βίωμα και αφομοίωση είναι το ίδιο. Όταν λαμβάνω κάτι με τις αισθήσεις, όταν ανακαλύπτω κάτι με τη λογική μου και όταν μαθαίνω κάτι από κάποιον άλλο, πρέπει συνειδητά ή να το βιώνω/αφομοιώνω ή να το αφήνω. Όταν οι γνώσεις που βάλαμε στη ζωή μας δεν τις βιώσουμε τότε γίνονται στρόβιλοι. Χρειαζόμαστε λοιπόν τις γνώσεις που μπορούμε να βιώσουμε. Γνώσεις που δεν τις βιώνουμε δεν τις χρειαζόμαστε. Όταν την γνώση την κάνω εμπειρία και την χρησιμοποιώ, παύει να είναι στρόβιλος. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν με απλή πρόθεση. Ας πάρουμε ένα απλοϊκό παράδειγμα: είσαι μέλος μιας ομάδας και θυμάσαι όλα τα ονόματα των μελών. Θυμάσαι επίσης την εμφάνιση τους, οικογενειακή τους κατάσταση, τα επαγγέλματα τους, τι τους αρέσει να κάνουν , πράγματα που τους έχουν στιγματίσει κτλ. Τα ξέρεις , είτε γιατί τα έχεις δει, τα έχεις υποθέσει ή σου τα έχουν πει. Τα θυμάσαι γιατί τα χρησιμοποιείς για να επικοινωνήσεις μαζί τους:

« Γεια σου Χριστίνα, πολύ ωραία η αλλαγή στα μαλλιά σου, τι κάνει ο γιός σου; πέρασε τις εξετάσεις;» Όταν όμως δεν είσαι πια μέλος της ομάδας αυτής, και ακόμα αναρωτιέσαι αν η Χριστίνα έχει τα ίδια μαλλιά ή αν ο γιός της πέρασε τις εξετάσεις, και θυμάσαι όλα τα ονόματα και τα προσωπικά του κάθε ένα στην ομάδα, τί κάνεις με αυτές τις πληροφορίες; Δεν θέλεις να τις ξεχάσεις, μήπως δεις τη Χριστίνα τυχαία στο δρόμο και δεν θυμάσαι το όνομα της. Αυτό θα είναι πολύ άβολο. Έτσι βαραίνει ο νους με γνώσεις που γίνονται απλά εμπόδιο. Αν όμως η εμπειρία της Χριστίνας με το γιό της , σου έχει δώσει ένα καλό παράδειγμα για το πως θα φερθείς και εσύ στο δικό σου παιδί, αυτή η πληροφορία έχει αφομοιωθεί και έχει γίνει ένα με εσένα. Αυτός είναι ο μόνος λόγος να κρατάμε πληροφορίες. Καμιά φορά νιώθω άβολα όταν δω παλιούς συναδέλφους ή παλιούς μαθητές μου και δεν θυμάμαι το όνομα τους. Αυτό που τους λέω όμως είναι «συγνώμη δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα σου- απέρριψα τη «γνώση» αυτή γιατί δεν τη χρησιμοποιώ πια» !

1.8 Ψευδαίσθηση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε αλλά δεν το ξέρουμε.

Κάποιοι μεταφράζουν τη ψευδαίσθηση σαν λάθος γνώση. Μπορεί να είναι και αυτό. Από τι δημιουργούνται οι ψευδαισθήσεις; Από το κομμάτι μέσα μας που δεν είναι αληθινό. Το μη αληθινό μέσα μας είναι το προσωρινό που νομίζει ότι είναι αιώνιο. Αυτό δημιουργεί όλες τις ψευδαισθήσεις. Είναι το εγώ και ο εγωισμός.

1.9 Φαντασίωση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε και το ξέρουμε.

Καμιά φορά μας παίρνουν τα όνειρα για το μέλλον (τις φαντασιώσεις μας) και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Είμαστε τόσο πολύ κολλημένοι στη φαντασίωση που άμα έλθει αυτό που θέλουμε, δεν το θέλουμε πια γιατί θα χάσουμε το κόλλημα. Άρα προσοχή να μην γίνουν τα σχέδια μας για το μέλλον, φαντασιώσεις. Να είναι εκεί όσο χρειάζεται για να γίνουν και να μη μας καθορίζουν. Καμιά φορά λέμε να κάνουμε κάτι γιατί είναι στο πίσω μέρος του μυαλού μας και μας ενοχλεί, δηλαδή, κάποια σχέδια που είναι εκεί τόσο πολύ καιρό που τελικά γίνονται φαντασιώσεις. Γι’ αυτό είναι καλά να λέμε:- Ας το κάνω αυτό γιατί αν το αφήσω αυτό θα γίνει στρόβιλος. Με το να γίνει αυτό που θέλω να κάνω, το ξεφορτώνομαι ή αν δεν γίνει να το ξεχάσω. Δεν γίνεται διαφορετικά. Ή να γίνει ή να φύγει.

Φαντασιώσεις είναι όμως και το παρελθόν. Κάτι έχει γίνει στο παρελθόν και δρω στο τώρα σαν να γίνεται ακόμα… είναι κι αυτό μια πολύ σοβαρή φαντασίωση. Να θυμόμαστε να διαγράφουμε τις παλιές ανάγκες, επιθυμίες, φόβους αν δεν συμβαίνουν πια.

1.10 Παθητικότητα είναι όταν υπάρχουν εγκεφαλικά κύματα αλλά δεν το γνωρίζουμε.

Η παθητικότητα χρειάζεται προσοχή γιατί είναι πολύ βασικό.

Κατ αρχήν τα παθητικά νοητικά κύματα είναι πάντα υποσυνείδητα. Παθητικά, υποσυνείδητα, γίνονται τα κύματα που δεν μπορεί ο νους να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή, είτε γιατί είναι πολύ επώδυνα, ή γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες τη συγκεκριμένη στιγμή. Έτσι τα βάζει «στο ντουλάπι». Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν είναι εκεί.

Εμμονές, τραύματα, εξαρτήσεις μπορεί να γίνουν επικίνδυνα παθητικά νοητικά κύματα που θα αποκλείσουν την επαφή με τον Εαυτό και επιπλέον θα δημιουργήσουν σωματικές ή νοητικές αρρώστιες.

Όταν έχω υποσυνείδητο άγχος, μπορεί να σημαίνει πως πάσχω από παθητικότητα. Είμαι σε μια σχέση/γάμο, το παίζω ευτυχισμένος, δεν παραδέχομαι ούτε στον εαυτό μου ότι αυτός ο γάμος είναι νεκρός, έχω το στρόβιλο της παθητικότητας. Ή είμαι σε μια δουλειά, που δεν με ικανοποιεί αλλά επειδή βγάζω λεφτά, κοροϊδεύω τον εαυτό μου ότι μ’ αρέσει και το αγνοώ μέχρι γίνει αρρώστια.

1.11 Ανάμνηση είναι η επιμονή σε ότι ήταν γνώση στο παρελθόν.

Αυτό το είπε η Αλίκη Μπειλι και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον: Ανάμνηση είναι η εμμονή σε ότι έχει γίνει γνωστό. Προσοχή και εδώ γιατί μπορεί να είναι ευχάριστη η ανάμνηση και επειδή δεν ενοχλεί να μην θέλουμε να την αφήσουμε. Όμως και οι θετικές αναμνήσεις μπαίνουν μεταξύ της ψυχής και το Εαυτού.

1.12 Όλα αυτά σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.

Καταλαβαίνουμε πως όλα αυτά είναι πράγματα που μπαίνουν στον δρόμο μεταξύ της ψυχής και του Εαυτού, δηλαδή της καθαρής μας συνειδητότητας. Όταν η ύπαρξη είναι απασχολημένη με γνώσεις, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις, δεν έχει χρόνο, ενέργεια και περιθώριο για να βιώσει τον Εαυτό γιατί ο Εαυτός δεν είναι όλα αυτά. Πως, λοιπόν, μπορώ να ταυτιστώ με κάτι που δεν έχει γνώσεις, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις όταν εγώ τα έχω όλα αυτά; Ο Εαυτός δεν έχει τίποτα και είναι κομμάτι μας. Είναι μέρος της ύπαρξή μας. Είναι η ύπαρξη μας. Η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε ο Εαυτός, δηλαδή, είμαστε καθαροί από γνώση, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις. Η ψυχή όμως όταν έχει σωματοποιηθεί, ταυτίζεται με το νου και το ένστικτο επιβίωσης. Κολλάνε πάνω της όλα αυτά και δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με τον Εαυτό (που δεν έχει όλα αυτά) γιατί εμείς νομίζουμε ότι αυτά είμαστε. Πρέπει λοιπόν να αδειάσουμε για να ταυτιστούμε με τον Εαυτό αλλιώς ταυτιζόμαστε με όλα αυτά που είναι κολλημένα πάνω μας.

Όλα αυτά σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Δεν είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο. Δεν λέω απλά πως θέλω να φύγει αυτό ο στρόβιλος και φεύγει. Πρέπει να υπάρχει αυτή η υποδομή αρχικά και να κάνουμε συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.

(κάποιος ρωτάει)

Υπάρχει τέλος σε αυτή τη προσπάθεια;

- Όχι! Ποιο κομμάτι της ύπαρξης σου όμως ρωτάει; Αν το ψάξεις , το μόνο κομμάτι σου που ανυπομονεί να ξεφορτωθεί τους νοητικούς στροβίλους, είναι οι νοητικοί στρόβιλοι…

Για να βεβαιωθούμε ότι η πρόθεση μας είναι καθαρή, πρέπει να μπορούμε να προσπαθούμε συνεχώς χωρίς όμως να έχουμε προσκόλληση στην προσπάθεια και στο αποτέλεσμα της. Θα γίνεις παρατηρητής όταν συντονιστείς με τον Εαυτό γιατί ο Εαυτός είναι μόνο αυτό: παρατηρητής. Για να γίνεις παρατηρητής και να συντονιστείς με τον Εαυτό πρέπει να δεχτείς ότι δεν είσαι οι γνώσεις, οι ψευδαισθήσεις, οι φαντασιώσεις, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις σου. Αυτό γίνεται με συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Όταν η συνεχής προσπάθεια γίνει με προσκόλληση τότε είναι chitta vritti.

Αυτό πρέπει να είναι το μάντρα μας: ‘Συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.’

Βασικά χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσμα. Με λίγα λόγια, προσπαθούμε γιατί αυτό είναι το καθήκον μας, δεν προσπαθούμε για το αποτέλεσμα. Καθήκον μας είναι να βρούμε τον Εαυτό. Αν δεν το καταλάβουμε σ’ αυτή τη ζωή θα το καταλάβουμε σε άλλη ζωή. Το μόνο μας καθήκον το Γνώθι Σαυτόν, να συντονιστούμε με τον εαυτό μας. Αν δεν το καταλάβουμε θα ερχόμαστε συνέχεια μέχρι το καταλάβουμε.

Όταν εννοούμε συνεχής προσπάθεια, δεν εννοούμε προσπάθεια για να βγάλω λεφτά, να κάνω καριέρα ή για να μεγαλώσω και να σπουδάσω τα παιδιά μου. Τίποτα από όλα αυτά. Για τους γήινους στόχους του εγώ, υπάρχουν άλλοι νόμοι. Στη περίπτωση αυτή, χρειάζεται συνεχής προσπάθεια με προσκόλληση στο στόχο. Για τον μεγάλο όμως στόχο μας, που είναι καθήκον να είναι στόχος όλων μας, δεν πρέπει να υπάρχει προσκόλληση στο στόχο. Πρέπει να το σκεφτούμε αλλά μετά να το ξεχάσουμε.

1.13 Συνεχής προσπάθεια σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμός

Η συνεχής προσπάθεια δεν σημαίνει προσπαθώ σήμερα και μετά το αφήνω γιατί μου τυχαίνουν διάφορες δουλειές και μετά ξαναπροσπαθώ όταν έχω χρόνο. Πρέπει να υπάρχει αυτή η συνεχής τακτικότητα στην επανάληψη. Μπορεί να μην είναι κάθε μέρα αλλά να είναι με τακτικότητα.

Υπάρχει διαφορά μεταξύ συνεχής προσπάθειας που είναι εμμονή και της συνεχής προσπάθειας χωρίς προσκόλληση και αυτή η διαφορά είναι η προσπάθεια να αποκτήσει ρυθμό. Χωρίς να σκεφτόμαστε, χωρίς να ανυπομονούμε. Κάθε εβδομάδα ή κάθε μέρα κάνουμε τη πρακτική μας χωρίς εμμονή, χωρίς προσκολλήσεις, χωρίς προσδοκίες. Δεν ξέρουμε τι θα προκύψει και δεν μας νοιάζει.

1.14 Έτσι δημιουργούνται καινούριοι προγραμματισμοί και διαγράφονται οι παλιοί.

Η συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση δημιουργεί καινούργιους προγραμματισμούς για να διαγραφούν οι παλιοί. Η ψυχοθεραπεία και η ψυχανάλυση δουλεύει πολύ σ’ αυτό το θέμα. Προσπαθεί να βγάλει προγραμματισμούς από το σύστημα, όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο. Από τη πλευρά της γιόγκα, το μόνο που μπορεί να διαγράψει προγραμματισμός είναι ο καθαρός διαλογισμός, δηλαδή, η συγκέντρωση στο τίποτα. Αλλά υπάρχει μια πιο εύκολη λύση. Να αντικατασταθούν οι προγραμματισμοί.

Σηκώνομαι το πρωί και πίνω καφέ. Αντί να προσπαθήσεις να μην πιείς καφέ, πες ότι σηκώνεσαι το πρωί και πίνεις νερό με λεμόνι. Να σου γίνει προγραμματισμόs το νερό με το λεμόνι. Δηλαδή θα αντικαταστήσεις ένα αρνητικό προγραμματισμό με ένα θετικό.

Όσο οι στόχοι μας δεν έχουν εμμονή, είναι μια συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Η διαφορά είναι στην μη προσκόλληση, όλα τα άλλα είναι τα ίδια. Δεν είναι βράχος αλλά σύννεφο που περνάει.

Δείτε ανάλυση όλων των στίχων εδώ https://korinakontaxaki.blogspot.com/p/yoga-sutra-patanjali.html