Στο μυαλό ενός πρώην βουλιμικού

Phyllisophies

Στον φίλο που επέλεξε να εκτεθεί αξίζουν όλα τα συγχαρητήρια του κόσμου. Όχι μόνο επειδή βρήκε το θάρρος και τη δύναμη να το κάνει, αλλά και επειδή στο δικό μου μυαλό συμβολίζει την ελπίδα πως ό,τι κι αν συμβαίνει, όσο δύσκολα κι αν είναι εκείνα που περνάμε, μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτά και να αλλάξουμε τη ζωή μας. Όλα όσα θα ακούσετε δεν τα ακούει κανείς συνήθως να λέγονται. Θεωρούνται ταμπού, δεν μιλάει κανείς γι' αυτά ανοιχτά, γιατί ντρέπεται ή γιατί απλά δεν θέλουν οι γύρω να τα ακούσουν. Είναι, όμως, όλα αλήθειες και συμβαίνουν όλα καθημερινά γύρω μας, είτε επιλέγουμε να κλείνουμε τα μάτια και να μην ακούμε είτε όχι. Σε κάποιους ίσως φανούν σκληρά, υπερβολικά, ακατανόητα. Άλλους ίσως τους ανακουφίσουν και τους κάνουν να αισθανθούν λιγότερο μόνοι. Άλλους μπορεί να τους εκνευρίσουν. Η αλήθεια, όμως, είναι σχεδόν πάντα σκληρή και σοκάρει. Ελπίζω στην προκειμένη να προβληματίσει κιόλας. Περιγράφονται εικόνες που θα σοκάρουν και ίσως δεν θεωρείται political correct να συζητιούνται ανοιχτά. Θεωρώ πως ακριβώς αυτή η υπερβολική προσοχή στο τι θα πούμε και πώς θα φερθούμε μας έχει φτάσει στο σημείο να μιλάμε, αλλά να μη συζητάμε, να κοιτάμε και να μη βλέπουμε, να νιώθουμε αλλά να μη συμπάσχουμε. Όλοι οι άνθρωποι γύρω μας είναι ήρωες. Όλοι κάνουν το δικό τους αγώνα και αξίζει σε κάθε άνθρωπο να ακουστεί, να είναι σημαντικός. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να δώσουμε είναι ο χρόνος μας. Χρόνος να ακούσουμε, να νοιαστούμε, να είμαστε εκεί. Άλλωστε, αυτό σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Οτιδήποτε λιγότερο μας κατατάσσει σε άλλη κατηγορία. Θα μας συγχωρήσετε την έκταση της συνέντευξης. Ήταν αδύνατον να γίνει πιο σύντομη. Πιστεύω πως σε κάποια σημεία θα γελάσετε μαζί μας και σε άλλα θα προβληματιστείτε ή θα εκνευριστείτε. Όλα είναι θεμιτά. Εύχομαι σε όλους μέσα από την καρδιά μου καλή ακρόαση! Και μην ξεχνάτε να κάνετε τον κόσμο γύρω σας συνεχώς καλύτερο, επειδή απλά μπορείτε! ;)